اثر محافظتی کورکومین و عصاره زردچوبه بر آپوپتوزیس نورون های حرکتی قطعات کشت شده نخاع موش بالغ

مقدمه: استرس اکسیداتیو به عنوان یکی از دلایل مرگ نورونی در طی آسیب های نخاعی و بیماری های ناشی از دژنره شدن نورون ها مطرح است. با توجه به خواص آنتی اکسیدانتی عصاره زردچوبه و ماده موثره آن به نام کورکومین، این مواد در کشت قطعات نخاع موش بالغ به کار برده شد تا مشخص شود که آیا می توانند آپوپتوزیس را در نورون های حرکتی این قطعات مهار نماید. روش ها: ناحیه سینه ای نخاع موش بالغ توسط دستگاه قطعه کننده بافت به قطعات 400 میکرونی بریده و به چهار گروه تقسیم شدند: 1) قطعات لحظه زمانی صفر 2) قطعات کنترل 3) قطعات تیمار شده با کورکومین (20 میکرومولار) و 4) قطعات تیمار شده با عصاره زردچوبه (ppm1000). قطعات کنترل و تیمار به مدت 6 ساعت در محیط کشت انکوبه شدند. سنجش mtt [3-(4,5-dimethylthiazol-2-yl)-2,5-diphenyltetrazolium bromide] جهت ارزیابی قابلیت حیات قطعات نخاع مورد استفاده قرار گرفت. به منظور مطالعه جنبه های مورفولوژیکی و بیوشیمیایی آپوپتوزیس در نورون های حرکتی، به ترتیب از رنگ آمیزی فلئورسنت (پروپیدیوم آیوداید و هوخست 33342) و تکنیک تانل استفاده شد. آنالیز آماری داده ها از طریق آنالیز واریانس یک طرفه صورت گرفت. یافته ها: قابلیت حیات قطعات کشت شده به مدت 6 ساعت (کنترل) نسبت به قطعات تازه تهیه شده (لحظه زمانی صفر) به طور قابل ملاحظه ای کاهش یافت. نورون های حرکتی قطعات کشت شده نخاع پس از 6 ساعت نشانه های مورفولوژیکی آپوپتوزیس را نشان دادند. علاوه بر آن، اکثر نورون های حرکتی به صورت تانل مثبت ظاهر شدند. در این زمان کاربرد جداگانه کورکومین و عصاره زردچوبه نه تنها توانست قابلیت حیات قطعات کشت شده را افزایش دهد بلکه توانست مشخصات مورفولوژیکی و بیوشیمیایی آپوپتوزیس را در نورون های حرکتی مهار نمایند. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه بیانگر آن بود که احتمالا استرس اکسیداتیو می تواند به عنوان یکی از مکانیسم های دخیل در القا آپوپتوزیس نورو های حرکتی در قطعات کشت شده نخاع نقش داشته باشد.